نامه‌ی یک زندانی تبعه ترکمنستان به وزیر خارجه حکومت اسلامی ایران

یک زندانی "امنیتی" در رجایی‌شهر کرج، نامه‌ای خطاب به محمدجواد ظریف منتشر کرد.

باتیرشاه محمداف که هم‌اکنون در زندان رجایی شهر محبوس است، خواستار رسیدگی به پرونده‌ی قضایی و استراد به روسیه شده است.

وی تبعه‌ی ترکمنستان می‌باشد که به اتهام جاسوسی به ٢٠ سال حبس محکوم شده است.

متن نامه که اواسط آذرماه زمستان سال گذشته در زندان اوین نگارش گردیده، عینا از سوی آژانس خبررسانی کُردپا منتشر می‌گردد:

جناب وزیر محترم امور خارجه، آقای دکتر ظریف

با سلام

من در سال ۲۰۰۹ به ایران سفر کردم – به وسیله‌ی گذرنامه ترکمنستان – و شرکت خودم را ثبت نمودم (مدارک در دست بازجوی بنده می‌باشد) در تاریخ ۱۸ تیر ماه ۱۳۸۸ وزارت اطلاعات در فرودگاه مهرآباد بنده را دستگیر کرد. شرکت بنده در فروش فلزات گران‌بها فعالیت دارد، به نام "زاپالارنه".

وقتی‌بنده را دستگیر کردند گفتند به علت جاسوسی برای کشور‌های روسیه و ترکمنستان می‌باشد. بنده به مدت ۶ ماه انفرادی بودم و حدود ۱۰ ماه کاملا در بند وزارت اطلاعات حبس بودم، در طی‌این مدت به من اجازه دیدن وکیل و یا نماینده سفارت را ندادند و اجازه تماس هم به بنده داده نشد، از بنده بدون حضور مترجم بازجویی شد و در آن زمان اصلا فارسی بلد نبودم اما بازجو به مقداری روسی صحبت می‌کرد. در دادگاه شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب، آقای قاضی پیر عباس بنده را بدون حضور مترجم، بدون وکیل و بدون نماینده سفارت محاکمه کردند و بنده هیچگونه حق دفاعی از خود را نداشتم زیرا حتی متوجه نمی‌شدم که قاضی چه می‌گوید. با این شرایط بنده را محکوم به ۲۰ سال حبس کردند! و بنده اجازه درخواست تجدید نظر داده نشد زیرا هیچ کسی‌نبود که به بنده اطلاع بدهد که کجا و به چه شکلی‌این کار صورت می‌گیرد و از آنجأیی که بازجوی بنده گفت که هرچه من بگویم می‌شود! بنده راهی‌برای دفاع نداشتم.

سال ۲۰۱۰ در ماه آوریل محاکمه شدم. در سال ۲۰۱۱ بنده به وسیله کمک یکی‌از همبندیان درخواست اعاده دادرسی دادم، ولی‌چند وقت بعد بنده را مجددا به بازجویی بردند بعد از اینکه محکوم شده بودم! در طی‌کّل این مدت به بنده حق داشتن وکیل ندادند و حق دیدن نماینده سفارت را ندادند! در طول این مدت چهار سال و نیم بنده ۳ بار نماینده سفارت را دیدم، به بنده نه اجازه ملاقات با خانواده را می‌دهند و نه اجازه دریافت لباس از طرف آن‌ها را، حتی به سختی می‌گذارند پول به حساب کارت زندان بنده واریز شود بطوری که بنده دائما دچار مشکل تهیه مایحتاج خود می‌باشم. خانواده‌ی من چند بار مراجعه کردند به زندان از خارج سفر کردند و نامه‌های مورد نیاز را تهیه کردند از وزارت امور خارجه جهت ملاقات، اما مسئولین زندان اجازه ملاقات را ندادند، من اجازه دریافت کتاب و یا لوازم را هم ندارم، حقی‌که همهٔ زندانیان دارند. و بنده که اینجا هیچ کسی‌را ندارند و خانواده‌ام خارج از ایران هستند حتی حق تماس بنده را هم از من گرفتند.

از هر طریقی هم که پیگیری می‌کنم می‌گویند آقای خدا بخش (دادیار ناظر بر زندان) می‌گوید که من نباید تماس داشته باشم. در صورتی‌که این حق قانونی زندانی می‌باشد. در طی‌این مدت هیچ کدام از شکایت‌هایم مورد بررسی‌قرار نگرفته‌اند و هیچ مسئولی اینجا نیست که به من پاسخگو باشد. در سال ۲۰۱۳ بنده فقط ۳ بار با تماس تلفنی گرفتم هر دفعه کمتر از ۲۰ دقیقه! موقعی که بنده را دستگیر کردند، ۹۵۰ گرم – یورو پیم – (فلز گران‌بها) همراه خود داشتم که گفتند این فلز هسته‌ای می‌باشد! در صورتیکه اگر می‌بود باید رادیو اکتیو می‌بود و غیر قابل حمل، لازم به ذکر است که این مقدار فلز را هم به تور رسمی‌و قانونی از مرز فرودگاه امام خمینی جهت ترانزیت از ایران برای مشتری شرکت خودم در پاکستان آوردم. این مقدار جنس بنده را وزارت اطلاعات ضبط کرد و در موقع بازداشت ارزش آن ۵ میلیون دلار بوده است.

جناب وزیر خواهشمندم در جهت رسیدگی به پرونده بنده کمک کنید تا به من فرصتی عادلانه داده شود و بتوانم از خودم دفاع کنم با داشتن وکیل و حضور نماینده سفارت، یا بنده را استرداد کنید به روسیه – وطنم – ضمنا بنده در زندان به وضعیت من رسیدگی شود، بنده چهار سال و نیم می‌باشد که در حبس به سر می‌برم. پیشاپیش از لطف و عنایت جنابعالی ‌‌نهایت تشکر را دارم.

باتیرشاه محمداف
زندان اوین – بند ۳۵۰